Afgelopen tijd las ik hier en daar in bundels van Franstalige dichters. Terug van de kerstdis las ik deze bundel. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.
Deze week las ik dus 'Ik heb de winter ... ' van Pierre Torreilles.
Ik heb de winter, die
bij vloed zijn lange adem
van stilte opent, overgestoken.
Mijn stappen zijn voortaan
op de plek die past.
Eenvoudig is de bloem waarin het vuur slaapt.
Druppel bloed waarin
zich de stilte weer sluit.
Vrij naar Pierre Torreilles, 'Ik heb de winter ...', uit Denudare, Gallimard, 1973
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta
