Afgelopen tijd las ik hier en daar in bundels van Franstalige dichters. In de boekenkast lag een bundel scheef, die pakte ik op en las. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.
Vandaag het gedicht Printemps van André Frénaud uit Les Rois mages, Gallimard, 1987.
Lente
Voor P. A. Bar
Mijn grote boom waaraan ik alle zwarte
honing van mijn nachten beloofd heb
en de gretige ruggen die beven
onder het langzame water van de dag,
ik verlaat de modder en de algen
waar ik het vuurzwaard zocht.
Pauze in dit diepe leven.
Frankrijk is de tuin die me betovert.
Vandaag ben ik groen en spring ik.
Ik ga open ter hoogte van mijn ogen.
Ik wil lachen als een jonge appelboom.
Gedichtjes die bloeien op mijn schouders.
Vrij naar Printemps van André Frénaud, Les Rois mages, Gallimard, 1987
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta
