Afgelopen vakantie las ik her en der in bundels van Franstalige dichters. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.
De tweede in deze serie is Rutebeuf, Le Dit des beguines, uit: Poèmes de l’infortune, Gallimard, 1986.
Over de begijnen
(Vrij naar Rutebeuf)
I
In alles wat een begijn zegt
hoor je beter niets dan goed
want alles wat zij doet
is volgens haar geloof niet slecht
haar woorden zijn voorspellend
als zij lacht, is ze welopgevoed
als zij huilt, is ze devoot
als zij slaapt, is ze bezeten
als zij droomt, heeft ze een visoen
als zij liegt, geloof haar niet
II
Als een begijn gaat trouwen
dan moest het ook zo zijn
de beloftes die zij deed
waren echt niet voor altijd
het ene jaar huilt en bidt ze
het andere huwt ze een baron
nu eens is ze Martha, dan weer Marie
nu eens de kuise, dan weer de bruid
maar zeg er niets dan goeds van
de koning zou het niet verdragen
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta
