Afgelopen vakantie las ik her en der in bundels van Franse dichters. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.
De derde in deze serie is Ludovic Janvier, Nouvelles du linge, uit: La mer à boire, Gallimard, 1987.
Nieuws van de was
(Vrij naar L. Janvier)
Met dorst heb ik mijn was gespoeld en heb ik ‘m uitgewrongen
wat heb ik er na gedaan ik heb ‘m opgehangen
helemaal uit op het land alles tegen de geur
van het staande hooi wit zoals de kleur
van heldere rijmen aangeboden aan de windvlagen
fijn als zeef en opeengepakt als wan
ik bekijk het met liefde elke keer als
hij zich volzuigt met lucht ben ik het
dwars aangelijnd water dat vliegt
de frisheid van de was heeft het woord genomen
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta
