Afgelopen jaren las ik her en der in bundels van Franstalige dichters. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.
De volgende in deze serie is
Philippe Jaccottet met een prozagedicht uit de cyclus
Une couronne, uit: Cahier de Verdure
suivi de Après beaucoup d’années, Gallimard, 1994.
Zoals gezegd een prozagedicht, een vorm die een rijke traditie kent in de Franstalige poëzie.
Hoe de stokroos bloeit: van beneden
naar boven langs z’n lange steel, naarmate de zomer
vordert (terwijl aan de voet van de plant de grote
bladeren bruin worden, afscheuren, soms helemaal
aan flarden gaan) deze manier van bloeien om steeds
hoger te schuilen, dat verbaasde me, een junidag, en
deed me denken aan de avondzon zoals die goud
bloeit boven aan de boomrand, zoals die roze bloeit aan
de top van de bergen, hij ook, steeds hoger en hoger.
Vrij naar Philippe Jaccottet, eerste gedicht uit de cyclus Une couronne, uit: Cahier de Verdure suivi de Après beaucoup d’années, Gallimard, 1994.
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta
