Indirectie

Verder over Metoprolol. In de opname van een optreden van mij onlangs in Utrecht over 'Bokalen', hoort u aan het eind gastheer Kees praten over zijn ervaringen met het medicijn Metoprolol, een bètablokker. Kees slikte de helft ongeveer van de dosis die ik nu slik maar had daar veel meer last van, met name zijn creativiteit leed eronder en zijn gevoelens voor de medemens (verliefdheden en zo). Hij legt ook uit hoe het medicijn een aantal primaire prikkels remt dan wel blokkeert. Ik moet zeggen dat ik dacht daar minder gevoelig voor te zijn, al herkende ik een deel van zijn verhaal wel van de tijd dat ik (gedurende twee jaar na mijn operatie) de dubbele hoeveelheid slikte ten opzichte van nu (dat is dus 4x de dosis van Kees). Maar zijn verhaal zette me wel aan het denken. Qua creativiteit merk ik eigenlijk weinig verschil met vroeger. Ook de aftopping van de inspanning bij sport levert niet wezenlijk een begrenzing op, ook al omdat ik geen enkele behoefte voel om de Mont Ventoux nogmaals op te fietsen. Met betrekking tot gevoelens en intermenselijke zaken is dat anders. Ik ben nu aan het ontdekken dat ik sommige primaire prikkels inderdaad lijk te missen, of in ieder geval in zeer afgezwakte vorm ervaar. Tegelijkertijd ontdek ik dat door goed te kijken naar bepaalde vormen van wat ik hier maar even voor het gemak 'secundaire' (gedrag)kenmerken noem, wel beter mijn primaire emoties kan benaderen, herkennen en benoemen. Interessant gebied voor meer zelfonderzoek de komende tijd.