Utrecht, december 2016
De Domtoren is er slechter toe dan gedacht. Er zijn netten geplaatst tegen vallende stenen. In het onderstaande gedicht (dat ik schreef als stadsdichter) wordt dit bericht gecombineerd met de hoogbouwvisie van de gemeente Utrecht.
Bij het afbrokkelen van een toren
De trots van Utrecht is honderdtwaalf meter lang,
een rots, steen voor steen gebouwd in de Middeleeuwen,
die ons vaak vanuit de hoogte staat toe te schreeuwen:
een rots, steen voor steen gebouwd in de Middeleeuwen,
die ons vaak vanuit de hoogte staat toe te schreeuwen:
‘Mijn grootsheid houdt uw ontwikkeling in bedwang,
want ooit is er door hogerhand over besloten
dat geen gebouw mij in lengte voorbij zal stoten.’
want ooit is er door hogerhand over besloten
dat geen gebouw mij in lengte voorbij zal stoten.’
Hoogmoed komt voor de val, zeker in Nederland,
nu de stenen kantelen kantelen tot wegen
en onze stad verpulverd wordt tot platteland.
nu de stenen kantelen kantelen tot wegen
en onze stad verpulverd wordt tot platteland.
© Nanne Nauta
