Pagina's

zaterdag 24 november 2012

De heremiet zegt


Afgelopen tijd las ik hier en daar in bundels van Franstalige dichters. Daar was dit keer in Utrecht. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.


Deze keer een coproductie van André Breton en Philippe Soupault: De heremiet zegt:  uit: Les Champs Magnétiques.








De heremiet zegt:

GEVOELENS ZIJN VOOR NIKS

Spoor van zwavellucht
Moeras van openbare gezondheden
Rood van criminele lippen
Gezouten tweekwartsmaat
Gekkigheid van apen
Klok in dagkleur

Vrij naar André Breton, Philippe Soupault, De heremiet zegt: uit: Les Champs Magnétiques, Gallimard, 1968
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta


woensdag 21 november 2012

Dichterschap


Dichterschap

“Op zijn teken trokken twee agenten het lichaam onder de struiken vandaan. Het was gekleed in een lange regenjas, aan de voeten zaten lage blauwe laarzen. Hij sloeg de jas open. Het lijk was van een vrouw, de kakkerlakken kropen uit haar kut.” 
O nee, dacht de romancier, niet weer zo’n kutscène, ik word dichter.

© 2012, Nanne Nauta

zondag 18 november 2012

Verzet


Afgelopen tijd las ik hier en daar in bundels van Franstalige dichters. Daar was dit keer in Amsterdam waar ik in de Slegte onderstaande bundel kocht. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.



Deze keer Alain Bosquet met Maquis uit: Poèmes, un (1945 – 1967), Gallimard, 1985.







Verzet

Ik zal een mes steken in de nek van de mist;
ik zal de verdachte regenbogen opblazen met dynamiet;
ik zal de vroege ochtend wurgen zoals je een blindgeboren kindje wurgt;
ze zullen parken zien creperen en ook vergiftigde katten, stations plat zien liggen, de buik geopend naar de blauwe vonken.
Jammer dan als mijn schaduw me verraadt als een slecht zittende jas;
als ze mijn nagels uittrekken net zo makkelijk als je viooltjes plukt;
als ze me vierendelen opdat mijn botten mijn medeplichtigen aanwijzen:
ik, ik zal niet praten, niet meer dan de kerkers in de gevangenis praten,
en op het punt van dood gaan,
zal ik niet ‘Leve Frankrijk’ roepen,
zal ik niet ‘Leve de Vrijheid’ roepen,
ik zal sereen en waardig blijven net als mijn geheim, mijn uitdaging, mijn weigering mijn droefheid te verraden.

Vrij naar Alain Bosquet, Maquis ... uit: Poèmes, un (1945 – 1967), Gallimard, 1985
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta


zondag 11 november 2012

Tekstverwerking - 8


Tekstverwerking - 8

Who pays the ferryman

Als je aan de oevers
staat van de Styx
en Charon vraagt:
stap in! Stap in,

Zit achter hem,
hou je adem,
stap niet uit,
keer terug.

© 2012, Nanne Nauta

zaterdag 10 november 2012

Mijnheer


Afgelopen tijd las ik hier en daar in bundels van Franstalige dichters. Daar was dit keer in Barcelona. De beste manier om een dichter in een vreemde taal te doorgronden is voor mij nog altijd om minstens één tekst te vertalen. Ik heb daarbij geen enkele pretentie van literair vertalen. Goed literair vertalen is verschrikkelijk moeilijk en een in Nederland, in ieder geval financieel, ondergewaardeerde discipline.



Deze keer een Waalse dichter, Norge, die veel van zijn poëzie uitbracht bij Stols in Den Haag. Bijvoorbeeld het gedicht Monsieur, openingsgedicht van de bundel Famines, Stols, Den Haag, 1950.




Mijnheer

Ik zeg je me te helpen,
Mijnheer is zwaar.
Ik zeg je te schreeuwen,
Mijnheer is doof.
Ik zeg je uit te leggen,
Mijnheer is dom.
Ik zeg je aan boord te gaan,
Mijnheer weigert.
Ik zeg je hem lief te hebben,
Mijnheer is oud.
Ik zeg je te bidden,
Mijnheer is God.
Doe het licht uit,
Mijnheer gaat slapen.
Ik zeg je stil te zijn,
Mijnheer is dood.


Vrij naar Norge, Monsieur ... uit: Poésies 1923 – 1988, Gallimard, 1990
© (voor deze NL tekst) Nanne Nauta


zondag 4 november 2012

Deuren open


Zondag 28 oktober 2012 2:00 – 2:00 uur.

Dit uur bestond niet.
In die tijd las ik werk van een vergeten Franse dichter. Het lezen heb ik vastgelegd in een vertaling die verloren gaat.


Een vergeten dichter, die hierna ook weer vergeten zal worden ondanks het feit dat het hier om een winnaar van de Nobelprijs voor de literatuur gaat, is Saint-John Perse met het eerste gedicht uit de cyclus Exil, 1942.







I

Deuren open naar de zandgronden, deuren open naar de verbanning,

De sleutels van de vuurtorenmensen, en de levendig lepe ster op de drempelsteen:

Mijn gastheer, laat mij uw glazen huis op de zandgronden ...

De gipsen zomer slijpt zijn speerpunten in onze wonden.

Ik kies een duidelijke en onbeduidende plaats als het knekelhuis van de seizoenen.

En, bij alle stakingen van deze wereld, verlaat de geest van de rokende god zijn asbesten sponde.

De stuiptrekkingen van de bliksem zijn er voor het vermaak van de Prinsen op de Krim.

© voor de NL tekst: Nanne Nauta